24 лістапада прадстаўнік штаба Віктара Бабарыка Максім Богрецов выйшаў у традыцыйны стрым і адказаў на пытанні пра Канстытуцыю, судовую сістэму, чыннасць штаба, паданае вінавачанне Віктару Бабарыку. Зрабілі канспект простага эфіру.
Пра абвінавачванне Бабарыкі
Спашлюся на адваката Віктара Дзмітрыевіча Дзмітрыя Лаеўскага, які з ім у пастаянным кантакце. Наколькі я разумею, пазіцыя не змянілася. Віктар Дзмітрыевіч не прызнае сваёй віны, абарона настойвае на яго невінаватасці. Уласна, ён не прызнае сваёй віны таму, што ён невінаваты. Як мы ведаем, прызнанням людзей, якія знаходзяцца ў зняволенні, вельмі складана верыць. Мы ўжо сутыкнуліся з прыкладамі, калі людзі, якіх мы ведаем, трапляюць пад вартуі потым з’яўляюцца факты, калі людзі прызнаюць сваю віну. Мы ведаем, як працуе сістэма ў дадзеным выпадку, таму я б зашмат увагі гэтаму не надаваў, а факусаваўся б на фактах, якія абвінавачванне пакуль не прадстаўляе.
Улічваючы складанасць справы, я сказаў бы так: з аднаго боку, сёння і следчы, і пракурор могуць спыніць справу ў кожны дзень, гэта ў іх праве. З іншага боку, калі ўсе матэрыялы справы будуць вывучацца, то суд сёлета малаверагодны, гэта найхутчэй будзе ў наступным годзе. Мы ўсе будзем спадзявацца на лепшае і на тое, што справядлівасць пераможа хутчэй. І той факт, што гэтыя абвінавачванні былі пададзеныя без сур’ёзнай падставы і ніякіх аб’ектыўных довадаў няма, кажа пра тое, што гэта справа, найхутчэй, будзе распушчаная.
Пра ўзаемадзеянне КР і штаба
Нашымі лідарамі застаюцца і Сяргей Ціханоўскі, і Святлана Ціханоўская, і Віктар Дзмітрыевіч Бабарыка, і Максім Знак, і Марыя Калеснікава. Гэтыя людзі — нашы лідары, нашы знакі і нашы сябры! Каардынацыйная Рада стваралася і задумвалася як шырокая кааліцыя розных палітычных сіл, якія ставяць вельмі простыя заданні перад сабой. Перадусім — спыненне гвалту, вызваленне палітзняволеных і новыя выбары, якія далі б краіне легітымную ўладу.
Ёсць адна група людзей, якія хацелі б бачыць у парадку дня толькі КР, і ёсць іншая група людзей, якія кажуць: «А што ж здарылася з вашым штабам, гэта ж была наша ідэнтыфікацыя, а мы пра яго нічога не чуем!» Трэба разумець, што наша кааліцыя — гэта набор калегаў, людзей, якія з’ядналіся разам для дасягнення агульнай мэты. Гэта не значыць, што мы губляем сваю ідэнтыфікацыю. У будучыні, калі палітычныя працэсы будуць нармалізаваныя, частка гэтых палітыкаў будзе працаваць усярэдзіне палітычнай сістэмы, канкурыраваць ці працаваць у адной палітычнай партыі. Гэта мы ўбачым у будучыні, а пакуль у нас агульныя пытанніі мы ўсе працуем у адным кірунку.
Пра Святлану Ціханоўскую
Святлана Ціханоўская — безумоўна лідар нацыі і чалавек, які нас усіх з’яднаў. Святлана, як і Віктар Дзмітрыевіч, Сяргей, Марыя, Макс, аддае ўсё, што можа, для таго каб Беларусь была вольнай і дэмакратычнай краінай. Як і шмат валанцёраў і нашых таварышаў, якія сёння працуюць у Беларусі і за мяжой або знаходзяцца ў зняволенні. Святлана, вядома, наш лідар, чалавек, за якога прагаласавала большасць на выбарах, і тут няма ніякага падвойнага тлумачэння.
Пра арганізацыю працы штаба Бабарыкі
Сапраўды, нас на тэрыторыі Беларусі цяпер менш і складаней ажыццяўляць камунікацыю. Цяпер не так, як было раней, калі можна было прыйсці ў штаб і пагаварыць.
Але калі ў вас ёсць ідэі, не забывайце іх капіяваць і дасылаць на [email protected]. Гэта скрыня, якая ўвесь час маніторыцца некалькімі людзьмі, ёсць упэўненасць, што ваша ідэя не знікне. Калі вы пасылаеце некаму асабіста ў сацыяльныя сеткі ці яшчэ кудысьці, то там бывае шквал зваротаў, і часам гэта складана апрацоўваць. І глядзіце сацсеткі і нашы каналы, калі раптам кантактавыя дадзеныя будуць абноўлены. Асобная удзячнасць тым, хто бярэ ўдзел у кампаніі ад пачатку, і тым, хто запоўніў форму валанцёра нядаўна. Мы знаходзімся ў бягучай сітуацыі дзякуючы той працы, якую вы вялі ўсе гэтыя доўгія месяцы. Дзякуй вам вялікі!
Як укамплектаваць установы ў новай Беларусі
Простага рашэння для такой праблемы быць не можа. Цягам многіх гадоў людзі ў судовай сістэме па вызначэнні павінны былі быць незалежнымі. Суддзі павінны былі быць незалежнымі ад выканаўчай улады, адвакаты павінны былі мець магчымасць абараняць сваіх падабаронных, паміж адвакатурай і пракуратурай павінна было быць нармальнае ўзаемадзеянне, каб аб’ектыўна вызначыць, вінаваты чалавек ці не.
Цяпер нічога такога не адбываецца. Чалавека могуць затрымаць на вуліцы, па падазрэнні, проста таму, што ён ішоў па вуліцы, незразумела па якім адміністрацыйным акце, збіць проста ў аўтазаку — і пасля гэтага чалавек можа атрымаць тэрмін за тое, што ён быў збіты. Пры такім узроўні праблемы пераход будзе няпросты.
Але важна разумець, што велізарная колькасць людзей, якія атрымалі адукацыю ў юрыспрудэнцыі і цяпер праходзяць праз гэты досвед, яны вельмі зараджаныя на тое, каб хутчэй вярнуцца да пазітыўнага парадку і браць удзел у пабудове справядлівай судовай сістэмы. Такіх людзей шмат і яны чакаюць магчымасці працаваць.
З іншага боку, сёння сістэма вельмі перагружаная. Ужо ходзяць чуткі, што мы будуем новую турму, пры тым што людзі, якія вызваляюцца з месцаў зняволення, кажуць пра тое, што знайсці сапраўднага злачынцу практычна немагчыма. Усё гэта сабраныя з вуліц грамадзяне па адміністрацыйных справах. З гэтага пункту погляду можа апынуцца, што нагрузка на нашу сістэму можа апынуцца не такой вялікай, якой яна ўяўляецца сёння. Тут ёсць шмат варыянтаў, што можна зрабіць, і ўсё грамадства можа працаваць над рашэннем гэтай праблемы.
Важна, што судовая ўлада, нават калі яна можа проста атрымаць незалежнасць і адэкватны нагляд з боку народа, яна можа працаваць лепш. Перастановы, досыць вялікія, давядзецца зрабіць. У беларускага народа да суддзяў, што аўтаматычна штампуюць пратаколы, цяпер вельмі шмат прэтэнзій. Уся гэта інфармацыя збіраецца. Ёсць розныя праекты — 23.34, новы праект ад групы ZUBR. Усе гэтыя праекты створаныя для таго, каб аб’ектыўна збіраць і запасіць інфармацыю пра тое, што адбываецца. І вядома, гэтыя дадзеныя будуць выкарыстоўвацца для таго, каб потым прымаць аб’ектыўныя рашэнні.
Пра транзіт улады
Для таго каб улада была легітымная, мы павінны як мага хутчэй прыйсці да новых выбараў. Так, у нас можа быць нейкі прамежкавы этап, але новыя выбары будуць тым момантам, калі можна будзе абраць легітымную ўладу. Да гэтай кропкі цяпер рухаюцца ўсе, уключаючы дзейную ўладу.
Пра час транзіту ўлады. Тут варыянтаў не гэтак і шмат, многія службоўцы павінны будуць заставацца на сваіх месцах і працаваць пад нейкім наглядным органам, таму што няма магчымасці на нейкі час заставацца ў поўным безуладдзі. Але тыя, хто знаходзіўся ў Беларусі апошнія некалькі месяцаў, ведаюць, што цяпер планка ўсталявана вельмі нізка.
Узровень эфектыўнасці дзяржаўнай улады цяпер практычна нулявы. Калі ты тэлефануеш у міліцыю, то, калі пытанне не датычыць здымання сцяга, то могуць і праігнараваць.
Улады сёння мала надаюць увагі эканоміцы, інакш яны звярнулі б увагу на тое, што менавіта гвалт цяпер правакуе эканамічны спад і рух да эканамічнага крызісу. І такіх прыкладаў цяпер шмат. На жаль, наша ўлада сёння — гэта практычна безуладдзе, усё, што яны робяць — гэта абарона вуліц па нядзелях, поўная ізаляцыя ад сусветнай супольнасці. Таму ёсць вялікая колькасць працы, якая са жніўня не робіцца зусім.
Шмат хто нас папікае, што тэзісы пра тое, што рабіць, не пэўныя і не выразныя, але давайце не забываць, што планка сёння знаходзіцца вельмі нізка. І апошняе. Рэферэндум павінен быць праведзены вельмі хутка, таму што мы не хочам пакідаць Канстытуцыю і законы, якія дазваляюць у доўгатэрміновай перспектыве выгадаваць Лукашэнку 2.0. Улада без абмежаванняў карумпуе нават самых сумленных, добрых і добрых людзей. А ўжо звычайных смяротных яна карумпуе гарантавана. Гэта няправільна, нерэальна. Улада без абмежаванняў і без падзелу ўлад не можа існаваць у сучасным грамадстве. Таму рэферэндум павінен быць праведзены або ў той жа дзень, што і выбары, або адразу пасля, але яго дакладна патрэбна правесці.
Пра слівы гутарак службоўцаў
У кожнага ёсць свае канспіралагічныя тэорыі. Але я ведаю іншую рэч. У нядзелю велізарная колькасць сілавікоў прыйшлі ў спальныя раёны. І ў шмат якіх дварах мы назіралі нашэсце «касманаўтаў» розных колераў. І гэта не можа пакідаць дзяржаўных службоўцаў маналітнымі і безуважнымі. Гэтага не можа быць. Таму што ты бачыш гэта ў сваім двары, побач са сваёй сям’ёй і дзецьмі. Я перакананы, што дастатковая колькасць службоўцаў глядзяць на гэта гэтак жа негатыўна, як і асноўная частка народу. І частка сілавікоў таксама глядзіць на гэта вельмі негатыўна. Гэта я ведаю дакладна. А ці сведчаць пра гэта слівы, сказаць складана. Але я лічу, што мы павінны мірна, у рамках закона, выказваць сваю нязгоду з тым, што адбываецца. Гэта абавязкова дасць вынік.
Пра тое, ці застанецца ў Беларусі і ў палітыку
Ніхто нікуды не паедзе, пакуль самалёт у выглядзе дэмакратычнай Беларусі не ўзляціць і не будзе падтрымваць нармальны лёт на круіз-кантролі. А з пункту гледжання палітыкаў, то галоўны палітык, якога я хацеў бы бачыць на волі і ў Беларусі — гэта Віктар Дзмітрыевіч Бабарыка. Пакуль такога не будзе, мы незразумела пра што гаворым. Калі шмат якіх палітыкаў, заміж таго каб іх шанаваць за іх спробы браць удзел у жыцці сваёй краіны, за іх актыўную грамадзянскую пазіцыю, праяву лідарскіх якасцяў і гатовасць весці людзей за сабой, садзяць у турму, гэта не вельмі добра. Мы гэтых людзей вельмі чакаем! І вось гэтых людзей я чакаю ў палітыцы значна больш, чым сябе самога.
