9 лістапада, у Дзень народзінаў Віктара Бабарыкі, сабралі думкі беларусаў з розных галін пра тое, якім бы ўжо больш за год ён мог быць прэзідэнтам Беларусі.
Генадзь Коршунаў, сацыёлаг:
З Віктарам Дзмітрыевічам мы не былі знаёмыя асабіста, але я ўважліва назіраў за яго перадвыбарчай кампаніяй ад пачатку. Хачу сказаць, што гэта быў фантастычны праект, які разгортваўся і вельмі імкліва, і вельмі эфектыўна. Насуперак прагнозам спецыялістаў, Бабарыку і яго аднадумцам атрымалася немагчымае – у гранічна сціснутыя тэрміны арганізавацца ў працоўную каманду, сабраць рэкордную колькасць подпісаў і бліскуча правесці кампанію нават ва ўмовах адсутнасці свайго галоўнага лідара.
Мне здаецца, гэта самае лепшае сведчанне арганізацыйных талентаў чалавека – у крызіснай сітуацыі сабраць такую каманду, якая робіць агульную справу і спраўляецца з ім нават тады, калі цябе няма з імі побач.
Кацярына Сныціна, баскетбалістка:
Мне вельмі спадабалася ягонае выказванне пра кіраўнікоў прадпрыемстваў і чыноўнікаў пра тое, што людзям патрэбна даць магчымасць праяўляць ініцыятыву і ўвесці сістэму матывацыі, прывязаную да паказнікаў. Тое ж самае, мне здаецца. датычыцца і ўсіх іншых людзей, прафесіі і галін.
Для мяне прэзідэнт — гэта паспяховы менеджар, ён павінен умець кіраваць людзьмі і дапамагаць ім праяўляць свае моцныя бакі, тады і людзі, і краіна будуць паспяховымі па ўсіх паказніках.
Я ўпэўненая: Віктар Дзмітрыевіч быў бы выдатным прэзідэнтам. І спадзяюся гэта яго апошні дзень народзінаў ў турме
Леў Львоўскі, эканаміст:
Віктар Бабарыка ўжо змяніў краіну. Не з’яўляючыся афіцыйным кандыдатам у прэзідэнты, ён здужаў зрабіць тое, што не атрымалася ў рэжыма за 27 гадоў – змог аб’яднаць мільёны людзей адной ідэяй. Ідэяй, што беларусы вартыя лепшага жыцця. Вартыя самі абіраць свой шлях. Вартыя жыць у краіне, дзе закон справядлівы і непарушны.
Нават цяпер, знаходзячыся ў зняволенні, Віктар Дзмітрыевіч працягвае натхняць мяне і многіх маіх сяброў. Упэўнены, калі Віктар Бабарыка стане кіраўніком дзяржавы, мы ўбачым, на што здольны патэнцыял яго асобы і патэнцыял Беларусі ў адсутнасці перашкод і абмежаванняў.
Максім Баграцоў, сябра каманды Віктара Бабарыкі
Я бачу Віктара Дзмітрыевіча дужым і стабільным прэзідэнтам. У сучасным свеце сіла ўзнікае з сапраўднай падтрымкі грамадзянаў краіны і паслядоўнасці ў вонкавай і ўнутранай палітыцы. Для ўстойлівага развіцця і росту дабрабыту краіны вельмі важная прадказальнасць і ў эканоміцы, і ў працы з вонкавымі партнёрамі.
Есці прыклады многіх краін, калі палітычны, дыпламатычны, інтэлектуальны і кіраўніцкі капітал выкарыстоўваецца пажыццёва нават па заканчэнні абмежаванага канстытуцыяй тэрміну прэзідэнта. У ЗША, прыкладам, у гэтым сэнсе былых прэзідэнтаў не бывае. Віктар Дзмітрыевіч — выдатны прыклад чалавека, які здольны прыносіць велізарную карысць як на фармальным пасту, гэтак і па-за ім.
Вольга Кавалькова, сябра прэзідыума Каардынацыйнай рады:
Упэўненая, Віктар Дзмітрыевіч быў бы прэзідэнтам, які думае пра дабрабыт Беларусі і зрабіў бы на гэтым пасту ўсё для таго, каб яна была ў рэйтынгу самых развітых краін свету. Беларусь з прэзідэнтам Бабарыкам стане краінай, якой кіруе каманда лепшых прафесіяналаў, а не адзін чалавек. Краінай, у якой свабода, павага, плюралізм думак і Закон — гэта аснова дзяржавы.
Ведаючы пра каштоўнасці Віктара Дзмітрыевіча і пра яго дасягненні ў сям’і, працы і грамадскім жыцці, вельмі спадзяюся, што мы будзем вартыя такога прэзідэнта.
Мікіта Мелказёраў, журналіст:
Я тут думаў, нічога не прыдумаў, але ўспомніў фразу «Decus in Labore». Гэта пра годнасць у працы. Мне здаецца, што прэзідэнцтва Віктара Дзмітрыевіча было б цесна злучана з гэтымі штукамі. З улікам працэсаў, якія адбываюцца ў краіне і якія вядуць да паўсюдных руін, праца пэўна спатрэбіцца. З гэтым (дакладней працаздольнасцю) у абодвух Бабарыкаў, думаецца, няма ніякіх праблем.
Я ўяўляю сабе спакойнага кіраўніка з сабранай вакол умелай камандай прафесіяналаў, якім ён не смее замінаць. Гэта пра перспектыву, якасць, вынік, павагу і годнасць, пра якую хочацца сказаць асобна.
Я чытаў шмат якія інтэрв’ю старэйшага Бабарыкі і просты зайздросціў. По-добраму, канструктыўна. Шмат сэнсаў і натхненне, ну, і галоўнае, зацікаўленасць у дыялогу. Калі глядзіш такія відосы, думаеш: «Дайце мне яго зараз жа, мы такое забабахаем!» Дарэчы, я ўпэўнены, што забабахаем.
Увогуле, я як чытач натхняўся. Пасля тых прачытаных інтэрв’ю ў маім жыцці здарыўся «Восеньскі салон».
Таццяна Марыніч, заснавальніца і CEO Imaguru:
Віктар Бабарыка вярнуў людзям веру ў саміх сябе, у тое, што мы вартыя жыць інакш, быць шчаслівымі. Уменне натхніць нацыю — гэта галоўная якасць палітычнага лідара.
Для мяне відавочна, што Бабарыка як прэзідэнт — гэта росквіт прыватнага бізнесу, час, калі бізнес па-сапраўднаму робіцца апорай эканомікі, яе драйверам, а гэта аўтаматычна азначае больш самадастатковых і забяспечаных людзей. Можна толькі ўявіць, што можа вырабіць чалавек, якому не замінаюць і пры гэтым да яго ставяцца з павагай і каханнем, яго шануюць. Гэты неверагодны час росквіту культуры, Беларусі як нацыі, дзе кожны чалавек — гэта асоба.
Віктар валодае вельмі каштоўнай якасцю сапраўднага лідара — здольнасцю прыцягваць у каманду яркіх асоб і прафесіяналаў, людзей, якія ў нечым лепш цябе. Пры гэтым мне вельмі імпануюць гарызантальныя падыходы ў кіраванні, якія прыйдуць на змену дэструкцыйнай вертыкальнай іерархіі. Такі падыход аўтаматычна мае на ўвазе права іншага на ўласную думку, на ініцыятыву і павагу да гэтай ініцыятывы.
Новая Беларусь Віктара Бабарыкі — гэта Беларусь паспяховых, самадастатковых, адукаваных людзей. Такі сам Віктар Бабарыка і такой будзе новая Беларусь. З Днём народзінаў, Віктар! Ваш час прыйдзе.
Павел Лібер, заснавальнік платформы «Голас»:
Я ніколі не ведаў асабіста Віктара Бабарыку. Маё першае знаёмства з ім адбылося абсалютна завочна, калі мая добрая знаёмая з яго ініцыятыўнай групы ўгаварыла мяне паставіць подпіс за гэтага кандыдата. Нядаўна мы бачыліся з ёй і смяяліся, што менавіта гэты подпіс стаў для мяне адпраўной кропкай, каб рынуцца ў вір наступных падзей. У тыя дні мая знаёмая сказала пра гэтага чалавека так шмат добрага, што гэта дакладна не магло было быць выпадковым супадзеннем. Потым я даведаўся, што вельмі многія мае сябры ведаюць Віктара. І тая колькасць павагі і цяпла, з якім яны пра яго казалі, аўтаматычна стала перадавацца і мне.
Я стаў сачыць за тым, што Віктар кажа, як ён гэта кажа, за яго досведам і ўчынкамі. І здзівіўся таму, як мала я ведаю пра гэтага чалавека і як шмат ён бы мог зрабіць для краіны са сваім вялікім сэрцам і досведам за плячамі. Я гэтак і не змог пазнаёміцца з Віктарам асабіста — ён быў затрыманы, я збег з краіны і дапамагаю ствараць лічбавыя сэрвісы для беларусаў. Але гэта знаёмства дакладна адбудзецца, таму што ёсць знаёмствы, якія непазбежныя і як мінімум са свайго боку я б вельмі хацеў гэтай сустрэчы.
Людзміла Казак, экс-адвакат (пазбавілі ліцэнзіі):
Беларусы даўно гатовыя мець прэзідэнта, якога можна шанаваць за яго палітыку, а не баяцца. І Віктар Дзмітрыевіч, калі б не нечыя ссінелыя пальцы, сапраўды мог бы быць сапраўдным лідарам беларускага дэмакратычнага грамадства. Калі ў чэрвені 2020 года гэта ўсведамляла значная частка беларусаў, то хроніка паствыбарных падзей пераканала ў гэтым большасць. Сумленнасць, прыстойнасць, устойлівасць, павага да людзей — толькі малая крыха асабовых якасцяў, што выклікаюць давер да Віктара Дзмітрыевіча.
Але галоўнае — гэта яго неацэнны паспяховы прафесійны досвед, які дапамог яму сабраць неверагодна крутую каманду аднадумцаў. Менавіта з такой камандай, што мае мэтай не напіханне ўласных кішэняў, а пабудову дэмакратычнага грамадства, Віктар Дзмітрыевіч змог бы зрабіць нашу краіну вольнай і квітгнеючай.
Андрэй Ткачоў, актывіст, каардынатар Фонду медыцынскай салідарнасці:
Найперш, Віктар Дзмітрыевіч уяўляецца мне як суперэфектыўны менеджар, які прымаў бы слушныя развязкі на карысць краіны, паляпшаў бы дабрабыт людзей і спрыяў стварэнню бізнес-клімату і прыцягненню інвестыцый у краіну. Прэзідэнт, які паважліва б ставіўся да свайго народа, слухаў і чуў людзей
Ілля Салей, адвакат, сябра каманды Бабарыкі:
У маі 2020 года я прыняў адзін з найважнейшых развязкаў у сваім жыцці — стаць сябром ініцыятыўнай групы, а потам і ўдзельнікам перадвыбарчага штаба і адвакатам Віктара Бабарыкі. Чым больш праходзіць часу з таго моманту, тым выразней я разумею, што гэты развязак быў зусім не спантанным, а цалкам усвядомленым і ўзважаным. Прычына простая: гэты развязак быў заснаваны на нашых агульных каштоўнасцях — вяршынстве закона, вольнай, незалежнай і паспяховай Беларусі.
Сёння Віктар Дзмітрыевіч давёў усім, што гэтыя каштоўнасці для яго — не проста словы. Знаходзячыся ў турме ўжо амаль паўтара года, ён не проста застаецца ім адданы, але і гатоў абараняць сваю пазіцыю і ахвяраваць літаральна ўсім дзеля прывіднага шанцу змяніць жыццё ў Беларусі да лепшага, а саму Беларусь зрабіць вальнейшай і мацнейшай.
Мне вельмі шкада, што для адстойвання сваіх каштоўнасцяў Віктару Дзмітрыевічу сёння даводзіцца плаціць гэткую высокую цану, а нам усім ізноў марнаваць час. Час, за які такія людзі, як Віктар Бабарыка маглі б зрабіць вельмі шмат для Беларусі.
Саша Раманава, журналістка, пісьменніца:
За такога прэзідэнта не будзе сорамна: наўрад ці Віктар Дзмітрыевіч з экрана зможа абразіць чалавека ці заявіць, што маскавы рэжым і смерці ад ковіду яго хвалюе менш, чым тое, што ў Гомелі рэжуць кароў па начах. Віктар Бабарыка не стане тыкаць суразмоўцу і атачаць сябе прыдворнымі рабамі без сумлення і ўласнай думкі.
Прывяду прыклад: улада Лукашэнкі кашмарная ў тым ліку эстэтычна, усе гэтыя чырвона-зялёныя акупацыйныя білборды на вуліцах гарадоў выглядаюць так, быццам дызайнер на дзяржзаказах атруціўся і памёр гадоў 20 таму. Пачуццё выдатнага ў Віктара Бабарыкі значна пераўзыходзіць калгасны прыдворны лукашэнкаўскі гламур. Але ці значыць гэта, што стаўшы прэзідэнтам, Бабарыка скасуе прэзідэнцкім указам папсу, выганіць братоў Карычаў з Мінска і забароніць указам чырвона-зялёны дызайн? Зусім не. Віктар Дзмітрыевіч збярэ самых таленавітых дызайнераў, мастакоў, архітэктараў, і проста дазволіць ім рабіць сваю працу. І калі таленавітым з’яўляецеся вы, значыць, у вас з’явіцца шанц зрабіць родны горад лепш.
Бабарыка ўмее дэлегаваць, а таму дырэктары заводаў, навукоўцы, бізнесмены, настаўнікі, працаўнікі культуры, фермеры, рэкламісты — абсалютна ўсе — атрымаюць свабоду, веру ў свае сілы і шанцы на развіццё. І гэта будзе самым галоўным якасным адрозненнем Віктара Бабарыкі на пасту прэзідэнта Беларусі.
Дзмітрый Лаеўскі, экс-адвакат Віктара Бабарыкі (пазбавілі ліцэнзіі):
Сёння ў Віктара Дзмітрыевіча Бабарыкі Дзень народзінаў, які ён вось ужо другі раз сустрэне ў зняволенні: мінулы раз — у СІЗА КДБ, у гэты раз — у папраўчай калоніі №1 у Наваполацку. Аднак яго зняволення пад варту і пазбаўленне волі не мелі пад сабой прававых падстаў, інкрымінаваныя яму злачынствы не адбываліся, не даказана ніводнага злачыннага дзеяння з яго боку. Крымінальны пераслед Віктара Дзмітрыевіча суправаджаўся мноствам парушэнняў яго праў, а галоўнае, што ў выніку гэтага пераследу ён быў пазбаўлены магчымасці браць удзел у выбарчай кампаніі 2020 года.
На пытанне пра тое, якім прэзідэнтам быў бы Віктар Бабарыка, я адкажу без умоўнага ладу: як чалавек, які асабіста зведаў несправядлівы і незаконны крымінальны пераслед, на сабе адчуў, якія нялюдскія формы можа прымаць непадкантрольная праву ўлада нават супрацоўніка нізкага рангу, не кажучы ўжо пра высокапастаўленых, Віктар Дзмітрыевіч дакладна прыслухаецца да прапаноў пра тое, як зрабіць так, каб бязмежжа з боку дзяржавы ў дачыненні чалавека ў нашай краіне не адбывалася.
Нагадаем, Вярхоўны суд прысудзіў Віктара Бабарыку да 14 гадоў пазбаўлення волі. Сваёй віны ён не прызнаў, абарона прасіла суд вынесці апраўдальны прысуд. Цяпер Віктар Дзмітрыевіч знаходзіцца ў калоніі ў Наваполацку. Умовы ў калоніі пагоршыліся: Бабарыку забаранілі рабіць фізічныя практыкаванні падчас афіцыйных 10-хвілінных перапынкаў, у пякарні –– высокая тэмпература і слабая вентыляцыя, увесь час назіраюцца праблемы з лістамі ў абодва бакі.
Адвакацкіх ліцэнзій пазбаўленыя за паўтара года чатыры яго абаронцы. Сын, Эдуард Бабарыка, знаходзіцца ў СІЗА КДБ з 18 чэрвеня 2020 года.
Сябры, пішыце Віктару Бабарыку. Ён чакае вашых вестачак і адказвае на ўсе лісты: ПК №1, 211445, г. Наваполацк, вул. Тэхнічная, 8.
Чытайце таксама: Уцякаюць да рэчкі і глядзяць удалячынь… Як жывуць гадаванцы Віктара Бабарыкі — Моня, Сэм і Соня (фота)