Каардынатар нашага штаба Марыя Калеснікава дала інтэрв’ю журналістцы «Радыё Свабода» Ганне Соўсь і паўдзельнічала ў праекце «Толькі жанчыны». Прапануем вашай увазе асноўныя тэзісы гутаркі.

Што могуць зрабіць рамантыкі?

Калі мы маем на ўвазе, што рамантык гэта той чалавек, які верыць, што можна нешта змяніць, то безумоўна, і Віктар Дзмітрыевіч, і мы ўсе рамантыкі. Віктар Дзмітрыевіч, хутчэй за ўсё, яшчэ і візіянер, бо ён заўсёды вельмі выразна пралічвае і ацэньвае, дзякуючы свайму багатаму досведу топ-мэнэджара, усе рызыкі і магчымыя наступствы. Ён сам неаднаразова казаў пра гэта ў сваіх інтэрв’ю, то бок для яго гэтае рашэнне было вельмі ўсвядомленым. І ў нейкі момант як чалавек, які вызнае пэўныя каштоўнасці, ён зразумеў, што калі ён не возьме на сябе адказнасць і не будзе змяняць тую сітуацыю, якая ёсць, то дзеля чаго тады жыць?

Як можна узровень свайго камфорту паставіць на адну прыступку з тым, што калі мы гэта не зменім, то гэта не зменіцца ніколі ў нашай краіне? І я думаю, што многія з тых, хто нас цяпер падтрымлівае, менавіта з такім пасылам і прыйшоў. І я як музыка і як чалавек, які робіць вялікую колькасць праектаў, якія падсвятляюць нейкія хібы ў грамадстве, у рэальнасці або ва ўладзе.

Грош цана будзе маёй творчасці, калі я скажу: «Ах, ну ўсё, у вас тут заварушка, паехала-ка я да сябе ў Штутгарт, буду піць шампанскае на балконе і глядзець на ружы!». То бок няма сэнсу займацца творчасцю, якой я ўсё жыццё кажу пра свабоду, пра тое, як складана з цэнзурай, калі ў той момант, калі я магу дапамагчы і нешта змяніць, я самаўхілюся.

І я амаль упэўненая, што ў многіх маіх калегаў абсалютна тая ж матывацыя: «Калі мы можам дапамагчы, мы мусім гэта зрабіць, нягледзячы на ​​ўзровень камфорту, страту ўзроўню камфорту або страту нейкіх маленькіх жыццёвых радасцяў».

«Па-за палітыкай» і новыя беларусы

За той час, што я жыла ў Германіі, я зразумела: паняцця «чалавек па-за палітыкай» у Еўропе проста не існуе. Гэта значыць, там любы чалавек, які жыве ў дзяржаве, з’яўляецца часткай палітычнага працэсу. І ўсе грамадзяне маюць права ўплываць, выказваць сваю згоду ці нязгоду з тым, што адбываецца ў краіне. І гэта абсалютная норма. Хутчэй, там выглядае дзіўным той факт, калі ты кажаш: «Я па-за палітыкай». Я нават такіх людзей не сустракала.

Я мяркую, што беларусы і іх самасвядомасць вельмі моцна змяніліся за апошнія 10 гадоў. Мы бачым гэта нават па сітуацыі з Covid-19, як людзі ўмеюць ў вельмі кароткі тэрмін самаарганізоўвацца і дапамагаць адзін аднаму. Або сітуацыя з вадой: як толькі пайшлі першыя навіны, што няма вады, дык адразу сотні людзей пачалі дапамагаць адзін аднаму. І яны такім чынам замяняюць сваёй актыўнасцю тое, што павінна рабіць дзяржава. Дзяржава мае клапаціцца пра сваіх грамадзян. Цяпер гэтую ролю бяруць на сябе проста звычайныя грамадзяне і гэта ўжо ёсць пачатак палітыкі.

Што супрацьпаставіць рэпрэсіям з боку ўладаў? Які план у штаба?

Мне наогул здаецца, што самаарганізацыя людзей, якія выйшлі ў чацвер, калі затрымалі Віктара і Эдуарда, у чэргі надзеі, у ланцуг надзеі, яна кажа пра тое, што не трэба нічога прыдумляць. Самі людзі так ставяцца да таго, што адбываецца. Гэта немагчыма нават рэгуляваць.

Або сітуацыя з крамай Symbal.by. У першы дзень яны прыехалі з аўтазакамі і закідалі туды людзей, а на другі дзень выйшла ў два разы больш людзей. Зразумела, што гэтая сітуацыя цяпер, верагодна, будзе заўсёды чым больш будуць нас браць, тым больш нас будзе выходзіць на наступны дзень. Таму што ніхто не згодны мірыцца з тым, што адбываецца, і прымаць гэта як наяўны факт.

Вядома ж, нічога не змянілася з боку ўладаў. Гэтаму можна супрацьстаяць толькі нейкімі законнымі метадамі, мы ў гэтым абсалютна ўпэўненыя. Таму што ўвесь досвед ранейшай чвэрці стагоддзя паказвае, што мы выходзім на плошчу, усіх б’юць і ў аўтазакі. І нічога больш не адбываецца. Ну, ўводзяць, мабыць, нейкія санкцыі, але нічога больш не змяняецца ў краіне.

Цяпер, праз тое, што гэты пратэст і нязгода паходзяць знізу, ёсць шанец паказаць уладзе, што ўжо трэба з намі лічыцца і маюць быць забяспечаныя сумленныя выбары, сумленны падлік галасоў, допуск усіх альтэрнатыўных кандыдатаў да гэтага. Бо 3,5 мільёны гэта, умоўна, 50% людзей, якія могуць галасаваць. Іх галасы таксама маюць быць палічаныя, і кожны з нас павінен быць упэўнены ў сумленнасці выбараў. У адваротным выпадку ўлада сама ўбачыць рэакцыю людзей, з якой нават нічога не трэба будзе рабіць.

Яшчэ навіны

Падзяліцца

Menu