Чытайце зварот Марыі Бабарыка
Добрый дзень, я – Маша Бабарыка, дачка Віктара Бабарыкі і сястра Эдуарда Бабарыкі. Вельмі многія з Вас пытаюць пра тое, як маюцца тата і ў Эдзька, таму я вырашыла звярнуцца да вас сёння, каб падзяліцца апошнімі навінамі.
Але спачатку я хацела б сказаць пару словаў падтрымкі сем’ям і блізкім затрыманых. Вельмі балюча было пачуць навіны пра нядаўнія затрыманні сяброў з штаба – Машы Калеснікавай, Максіма Знака і Іллі Салея – за апошнія месяцы яны сталі па-сапраўднаму роднымі, думаю, не толькі мне, але многім беларусам. Яны сапраўдныя героі, і я думаю, што ў новай, вольнай Беларусі іх імёны будзе ведаць кожны. Маё сэрца і думкі з іх сем’ямі і блізкімі, а таксама сем’ямі і блізкімі іншых палітвязняў і затрыманых, якія, як і я, з нецярплівасцю чакаюць сустрэчы са сваімі блізкімі.
Сёння роўна тры месяцы з моманту затрымання таты і Эдзькі. Гэтыя месяцы былі напоўненыя зблытанымі эмоцыямі – першапачатковым шокам, на змену якога досыць хутка прыйшоў на здзіўленне прадукцыйны настрой і велізарнае жаданне зрабіць усё, што ў маіх сілах, каб дапамагчы. Усе гэтыя тры месяцы наша сям’я была аточана неверагоднай падтрымкай блізкіх і таксама старых і новых сяброў, за што ім велізарны дзякуй. Ні на хвіліну за апошнія тры месяцы мяне не пакідала адчуванне таго, што у гэтай гісторыі шчаслівы канец.
Я з неверагодным захапленнем кожны дзень назіраю за той салідарнасцю, з якой беларусы падтрымваюць адзін аднаго. Мне вельмі спадабаўся адзін з нядзельных плакатаў з надпісам, які, на мой погляд, вельмі ёміста выяўляе гэта пачуццё: «Я даведаўся, што ў мяне ёсць велізарная сям’я!».
І напраўдзе, гэтая цеплыня і падтрымка адчуваюцца паўсюль – і выклікаюць велізарнае пачуццё гонару за беларусаў. А таксама перапаўняе велізарнае пачуццё падзякі:
- Камандзе штаба і каардынацыйнай радзе, якія працягваюць працаваць не складаючы рук і нягледзячы ні на што.
- Адвакацкай супольнасці Беларусі – я нядаўна паглядзела дзіўнае відэа, запісанае беларускімі адвакатамі ў падтрымку Максіма Знака і Іллі Салея (я б вельмі параіла паглядзець, калі яшчэ не бачылі)
- Журналістам і прадстаўніком медыйнай прасторы, якія нястомна асвятляюць падзеі, нягледзячы на пагрозу сваёй бяспецы.
- Валанцёрам, якія дапамагаюць сем’ям затрыманым
- Незалежным ініцыятывам, такія як «Сумленныя людзі», «Голас», Byhelp, BySol і велізарнай колькасці ініцыятыў рэгіёнаў
- І ўсім-усім, хто не апускае рукі і працягвае працу.
Цяпер пра тату і Эдзьку. Мы на сувязі з адвакатамі, і яны перадаюць, што, у цэлым, у іх усё добра, са здароўем і настроем. Ад іх даходзяць вельмі цёплыя лісты, кожны іх ліст – сапраўднае свята. З моманту іх затрымання мне прыйшло 8 лістоў ад таты (апошняе – на мінулым тыдні, датаванае 9 верасня), і 9 лістоў ад Эдьки (апошняе – таксама на мінулым тыдні ад 8 верасня).
Цяпер я зачытаю ўрывак з татавага апошняга ліста:
Самае складанае ў сённяшняй сітуацыі для мяне – гэта паверыць ва ўвесь крэатыў і пазітыў, які вы ўсе апісваеце ў сваіх лістах. Менавіта гэтага і бракавала нам у жыцці. Мы з вамі заўсёды кажам, што вось бы і ў нас у Беларусі можна было б сустрэць шчаслівых, усмешлівых людзей. Каб можна было не бачыць змрочных, панурых людзей, якія баяцца цешыцца. Закрытасць – самая вялікая наша праблема. І, калі гэта атрымалася змяніць, то гэта і ёсць сапраўдная перамога!
Асноўная мэта любых дзеянняў – людзі.Толькі яны вызначаюць поспех любага праекта, іх задаволенасць і радасць.
А вось яшчэ і з ліста Эдьки:
Ужо тыдзень эмацыйныя арэлі мяне пакінулі і я знаходжуся ў абсалютнай упэўненасці дадатнага выніку і пачатку новай захапляльнай часткі нашай прыгоды.
Неверагодную каштоўнасць займелі людзі і адносіны. Мне цяжка сказаць, кім я бачу сябе праз 5 гадоў, але магу дакладна сказаць, з кім я хачу быць. Наша сям’я, сябры, рабяты са штаба – гэта нейкая шалёная канцэнтрацыя святла, кахання, таленту, адвагі, розуму, адвязнасці.
Я дакладна ведаю, што мы зможам зрабіць вельмі шмат добрых спраў. Я ведаю, што хачу быць з вамі. Людзі – самая вялікая знаходка апошніх месяцаў.
Дзякуй тым, хто працягвае пісаць лісты ў СІЗА. І тата, і Эдька заўсёды кажуць, што кожны ліст – гэта праменьчык цяпла і святла, а яны ў іх умовах асаблівы рэсурс.
Цяпер вельмі важная падтрымка палітвязняў – калі ласка, падзяляйцеся гісторыямі, распаўсюджвайце інфармацыю ў сац сетках, вельмі важна, каб іх імёны былі ўвесь час на слыху. Насамрэч нават самыя простыя рэчы могуць вельмі дапамагчы. Падзяліцеся гісторыяй пра палітвязня з калегамі на абедзе, намалюйце плакат у іх падтрымку і зрабіце пост пра гэта. Гэта надае сілы ўсім: і тым, хто часова ў зняволенні, і тым, хто на волі.
Вядома, першую кнігу для чытання, якую папрасіў тата, была, нядзіўна, трылогія «Уладар Кольцаў». Таму ў завяршэнне я хацела прывесці адтуль цытату, якую я яшчэ ў самым пачатку прыводзіла ў адным са сваіх пастоў на фэйсбуку, але якая для мяне не страціла актуальнасці.
Але ў канцы ўсё праходзіць. Нават самы непраглядны змрок рассейваецца! Ідзе новы дзень! І калі засвеціць Сонца, яно будзе свяціць яшчэ ярчэй!
Добрых выходных – захоўвайце сябе і сваіх блізкіх.
І дзякуй усім, хто побач – я вас вельмі кахаю.
